Dandyisme is zoiets als biljartisme, volgens Atte Jongstra:
De mens heeft behoefte aan houvast. Dat geldt ook voor liefhebbers van kunst- of literatuur-geschiedenis en literatuur. Ter stut en steun van zulke houvastzoekers is een historisch kompas uitgevonden: de stroming. Barok, Classicisme, Romantiek, het zijn allemaal haken aan de kapstok die ‘geschiedenis’ heet. Leve het –isme, dank aan de –ismisten!
Je komt alleen vaak in aanraking met schrijvers of schilders die niet in zo’n stroming passen. Vaak zijn dat de meest interessante figuren. Wat te doen? Stromingen afschaffen? Ik denk het niet. Maar een kritische blik op wat historici ons doorgaans aan stroming proberen te verkopen is wel geboden. Over Barok, Classicisme, Romantiek, is best iets inhoudelijks te zeggen. Renaissance, oké. Maar wat te zeggen over nierstenisme? De Franse schrijvers Montaigne en Rabelais hebben het vaak over die kwaal. Wat als het om biljartisme in de kunsten gaat? Voor zowel Mozart, Kant, Mark Twain, Darwin, Charles Dickens was biljarten een motief met dusdanig gewicht, dat je het eigenlijk een thema moet noemen. Is biljartisme dus een stroming? Natuurlijk niet. Dat een kunstenaar biljart in zijn vrije tijd heeft helaas niets met kunst te maken. En dat een kunstenaar in zijn vrije tijd aan nierstenen lijdt, zegt nauwelijks iets inhoudelijks over zijn kunst.
Geef een reactie