Een vergeten kledingstuk, de kamerjas. Wie heeft er nou nog een echt mooie kamerjas hangen? En dan bedoel ik niet zo’n ding van badstof waar Italianen mee over de camping lopen. Maar zo een met een Oosters motief, van zijde of een andere mooie stof. Zo’n kamerjas waarin je een vriend kunt ontvangen die toevallig langskomt; waarin je samen met hem een whisky, of iets anders kunt drinken in je bibiotheek; waarin je een sigaret rokend de hele dag op de bank kunt hangen, af en toe in een boek bladerend, te lui om te lezen. Zo’n kamerjas waarmee je jezelf zou laten portretteren door een schilder. (Zo’n kamerjas waarmee je op het podium kunt verschijnen.)

Niemand heeft nog zo’n kamerjas. Laat staan dat iemand hem aantrekt. Dat is uit de tijd.

En wie heeft er nou nog een vriend die toevallig langskomt? Laat staan een bibliotheek.

Rechts een schilderij van John Singer Sargent, Dr. Pozzi at home, 1881, Armand Hammer Collection, Los Angeles. Links een modeprent uit 1841.